Varlığın meşguliyetiyle verilen yollar
Adını koyuyor yalnızlığın
Bir tek burada dünya gözükmüyor
Gidişi bir başkasının gelişinden düğümü açarken
Şehirde bir uğultu, ayakların yeri incitmeyişi
Gitme demenin türlü yollarıyla davrandığı
Her günün yeni dönüşü baş döndürüyor
Bir nefes almak ne kadar ağır
Birinden olmak ne güç
Kabuklu meyveler, derine düşmüş istiridyeler
Varlığını kabul ettiriyor yavaşlayan kirpiğe
Tenim yanıyor, midemde bulantı, başım dönemeç
Yerin yedi kat altından düşünüyor toprağa
Ağız küfür kusmak isterken
Her katmanda türevim alınıyor
Fuck at bu yaka hiç doğrulmuyor
yaşamak
Anneme hep kötü oyuncu olunurken
Bileklerim kanıyor
Dikiş makinası kokusunu bilmek
Doğduğum dünyayı peşimden getiriyor
Gözler ha bire kayıyor, yıldızlar rahat bir nefes
Düşlerin ağırlığı düşüşte renk veriyorken
Yerin yedi kat dibi güzel geliyor
Uzağım kalabalık içimde şimdi nefes
Bulandığım insanı kusuyorum
Simurg’tan bir tüy başıma
Kendimi doğurmak bir kinle
Kanseri yaratmak hücrelerimde
Yakarış
Ya karış
Yakarış
Harflerden
Düğümler sıkılıyor
Şiir vakti bitince
Toprağın sırtı sert
